De bibliotheek nu: een voorbeeld van een werkdag

Vandaag een dag voor reflectie waarbij ik ook weer eens de tijd neem voor een nieuw bericht op mijn blog. De gelegenheid is er vandaag: mijn man is met een vriend naar Amsterdam naarLife!Brandstof voor de geest. Dit wordt o.a. geboden (citaat)"Tijdens een dag vol presentaties, interviews en werkvormen, biedt LIFE! je helderheid in denken, praktische inzichten en inspiratie om het beste uit het leven te halen". Ter voorbereiding voor dit scherpen van hun geest heb ik bij alle filosofen die spreken (oa, Stine Jensen, Bas Haring en Ad Verbrugge die al ooit de Nuenense bibliotheek aandeden voor een lezing)artikelen geselecteerd uit de Krantenbank. We kwamen er gisteren ook achter dat een van de sprekers, René Gude, bij Pauw en Witteman aan de tafel zat. Interessante man met een heel bijzonder verhaal. Deze inleiding dient als een voorbeeld op mijn reflectie over de bibliotheek. De laatste tijd denk ik vaak aan de toekomst van ons instituut. Zoals heel veel kleine en middelgrote bibliotheken heeft ook onze bibliotheek een grote bezuiniging opgelegd gekregen: 50% minder subsidie, ingaande in 2013. Binnenkort moet 60% van de ruimte ingeleverd worden. De gemeente vindt dat een aantal zaken niet gesubsideerd hoeft te worden (ontmoetingsfunctie, lezingen, leeszaal).Ik ga nu niet filosoferen over de veranderende rol van de bibliotheek (van fysiek naar digitaal). In mijn kleine (beeld)verslag komt die al tot uitdrukking. De afgelopen week werkte ik op een doordeweekse dag in de frontoffice. In alle drukte heb ik een paar beelden opgevangen op mijn mobiel.De beelden laten zien dat een fysieke bibliotheek nog heel erg leeft. Ik vind de woorden van Ap de Vries (voorzitter VOB) die ik las in een bericht op het internet heel erg van toepassing op wat ik ervaar: "Bibliotheken zijn tegenwoordig bruisende centra van cultuur, multimediale ontmoetingsplekken, en plaatsen voor concentratie en reflectie en worden steeds vaker ‘de huiskamer van de stad (dorp)’ genoemd". Wat ik vastlegde in beelden in een één minuutopname

: een leeszaal vol met zich informerende lezers (van sommigen weet ik dat ze in de bijstand zitten en iedere dag de krant komen lezen), 2 kinderen die (verkleed als jongetjes uit een klas 100 jaar geleden) met de Wii bezig waren, een kind(7 jaar schat ik) dat zijn oma liet zien hoe je een boek over moppen zoekt, een jongeman die op het internet een baan aan het zoeken was, een moeder die voor haar kind (bekeek een digitaal prentenboek) een stapel prentenboeken had uitgezocht (en vertelde vol trots dat haar kind van pas 3 jaar oud zo'n mooie zinnen maakt omdat ze zoveel voorleest),een man die de afgelopen tijd iedere dag een boek uit de kast haalt en er stukken uit overschrijft in een schriftje, drie jongeren die huiswerk zaten te maken, en ouder echtpaar dat bij mij informatie kwam vragen over welke ereader ze het beste konden aanschaffen,tussen de kasten snuffelende kinderen en volwassenen, jongeren die een dvd uitzochten, zo maar binnenlopende toeristen (Nuenen is een "Van Gogh dorp") die onze tentoonstelling kwamen bekijken van amateurfotografen, het seniorweb (gehuisvest in de bibliotheek) hield inloopspreekuur.Zo kan ik nog wel even doorgaan over wat ik zag en meemaakte in die 3 uren werkervaring. Het stemt me dan ook best wel verdrietig dat door de keuze van de gemeente dat dit beeld binnenkort verdwenen zal zijn en we alleen nog maar een kleine fysieke plek hebben.

Herfst oktober 2012. Paddenstoelen in Nuenen

Gezien tijdens Musica Sacra in Maastricht: begeleiders van Ana Cali. Het geluid is niet zo best

http://youtu.be/rooXA98PSfQ

Voor Xenia. Hartelijke groeten uit Nuenen

Via facebook kwam ik in contact met Xenia. In de jaren zeventig woonde zij in Nuenen en volgde de bibliotheekopleiding. Ze liep stage in de bibliotheek in Nuenen waar ik toen hoofd was (zo heette dat toen nog). Waar ik helemaal verlegen van werd is haar opmerking enkele maanden geleden dat ik destijds een voorbeelfd voor haar was en dat ik haar inspireerde om voor het vak van bibliothecaris te kiezen. En geloof het of niet: werken in een bibliotheek is nog steeds een grote passie. Xenia werkt nu in Canada in een bibliotheek in Edmonton (Alberta) Canada. Ik beloofde haar een impressie te sturen van de Nuenense bibliotheek. Weliswaar van een andere locatie dan die zij kende. De collage geeft een beeld van van de vele functies die de bibliotheek heeft. Ook zijn 2 foto's te zien uit Canada waar we vorig jaar op vakantie waren (en ik nog niet wist dat Xenia daar woonde met haar gezin. Dus Xenia: bij deze. Volgens mij kun je de afbeelding aanklikken en vergroten (hoop ik)

Boeken uitlenen in een telefooncel

Geven en nemen in een telefooncel Het is misschien niet de meest logische plek om boeken te lenen: in een telefooncel. Maar iedereen moet gratis en overal kunnen lezen, vindt een aantal bewoners in de provincie Gelderland. Als antwoord op de vele sluitingen van reguliere bibliotheken hebben particulieren her en der kleine boekenhoekjes gecreëerd. Zo bestaat er al een 'boekenasiel', een speciaal huisje in een Nijmeegse voortuin. In het hutje staan 'zielige' boeken, zoals de initiatiefneemster het noemt. Boeken die anders eenzaam zouden verstoffen, eeuwig wachtend op een lezer. Nu worden ze meegepakt door buurtbewoners. In Beesd is een telefooncel volgepropt met dikke en dunne boeken. Iedereen mag ze pakken onder één voorwaarde: er moet ook een exemplaar worden teruggezet Krant: Trouw Datum: 27/06/2012

Thema-expositie bij de Buitenschilderdag Nuenen in juni 2012

Het is alweer een poosje geleden dat ik op mijn weblog een bericht heb geplaatst. Zolang dat ik bijna niet meer wist hoe het moet. Blijkbaar is er ook een aantal updates geweest: alles is veranderd. Uitvlooien vind ik leuk dus geen nood. Een probeersel: een collage plaatsen. Die laat een kleine selectie zien van de thema-expositie bij de Buitenschilderdag in Het Park in Nuenen. Na deze dag zijn de schildewerken verhuisd naar het atrium in de bibliotheek. Voor meer informatie

Josha Zwaan in Bibliotheek Dommeldal vestiging Nuenen in De Boekenweek 2012

Ter gelegenheid van De Boekenweek 2012 organiseerde Bibliotheek Nuenen een ontmoeting met Josha Zwaan. Ik had nog niet van de auteur gehoord totdat een medewerkster van de plaatselijke boekhandel me op haar attendeerde en me aanraadde haar boek "Parnassia" te lezen. Zij had haar ontmoet op Manuscripta. Na lezing van het boek durfden we het wel aan haar uit te nodigen. Ook omdat ik hoorde dat het promoten leidde tot veel positieve reacties in de boekhandel. En dat geldt ook voor Nederland: in februari verscheen al de 13e druk. In Duitsland verschijnt de Duitse vertaling van Parnassia in najaar 2012. Volgens de auteur wordt er ook gezocht naar een Hebreeuwse vertaler. In de informatie, te vinden op het internet,las ik dat Josha Zwaan al wel van jongs af aan verhalen schreef, maar toch een andere richting dan schrijver op is gegaan en Andragologie en sociale Pedagogiek studeerde. De tijd om serieus te gaan schrijven werd pas gevonden toen de kinderen groter werden. Zij startte met het schrijven van een roman en werkte tussendoor aan verhalen en essays. Zij schreef o.a. voor Trouw, De Volkskrant en Volzin. In 2010 verscheen haar debuutroman Parnassia. Schrijvers raken niet over de Tweede Wereldoorlog uitgeschreven en -gedacht. De laatste jaren is er veel aandacht voor kinderen die in deze tijd opgroeiden. Wie denkt dat het thema langzamerhand is uitgekauwd na boeken als Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay en Het meisje dat verdween van Els Florijn heeft Parnassia van Josha Zwaan over het hoofd gezien. Uit de recensie: "Parnassia is een onthutsende roman die de lezer niet alleen de kwetsbaarheid van geluk vooral dat van kinderen laat zien en het haast onbereikbare geluk van onvoorwaardelijke liefde, maar de auteur wijst ook op het belang van het hebben van wortels. Mensen kunnen zich voor het verleden afsluiten, proberen opnieuw te beginnen, maar met afgebroken wortels stopt de groei, houdt je mens-zijn op te bestaan. Deze intrigerende roman reikt verder dan het thema oorlog . Lof voor de debutant". Bron: Reformatorisch Dagblad. De auteur is een rasverteller. De toehoorders luisterden geboeid en kwamen ook met veel vragen en opmerkingen. Er waren ook enkele Joodse vrouwen aanwezig. Een van hen bedankte Josha Zwaan publiekelijk voor het schrijven dit boek. Zij vertelde dat het op een mooie manier begrip kweekt voor het in haar ogen nog steeds negatieve beeld dat door velen van de Joden wordt geschetst. Ook vertelde zij dat het boek begrip bij haar eigen dochter had gekweekt voor hoe haar moeder de dingen zag. Een belangrijk thema in het boek is de moeder-dochterrelatie. Ook de andere aanwezigen (30, waren het unaniem eens: een prachtig boek, met 2 mooie verhaallijnen. Over een gegeven in de Tweede Wereldoorlog waar bijna niemand mee bekend was. Behalve de Joodse toehoorders.

test met widget

- - -

Zoeken in de catalogus titel auteur

]]>

"Van hoop des vaderlands naar adhd'er"

Source: Uploaded by user via Annette on Pinterest

Josha Zwaan komt naar Nuenen!

Een poos geleden vroeg een medewerkster van onze plaatselijke boekhandel me of ik het boek Parnassia van Josha Zwaan kende. Ze raadde me aan dit te lezen want zij was het in de winkel gaan promoten en de lezers waren erg enthousiast.
Ik ben het ook gaan lezen en ik kan me voorstellen waarom dit boek een "stille bestseller" wordt genoemd. De verteltrant is een klein beetje te vergelijken met "Haar naam was Sara". Josha Zwaan schrijft in haar debuutroman boeiend over een ondewerp waarvan ik geen weet had. Kort samengevat: "1942: de jodenvervolging in Nederland wordt steeds grimmiger. De kleine Rivka duikt onder bij een domineesgezin in Zeeland en wordt Anneke. Wanneer na de bevrijding haar familie op de stoep staat, herkent ze hen niet meer en blijft ze in Zeeland. Als ze later zelf kinderen krijgt komt er een stroom aan onderdrukte gevoelens en herinneringen los met als resultaat dat ze afstand neemt van haar gezin. Jaren later vertelt Anneke haar dochter Sandra hoe het zo ver heeft kunnen komen dat zij haar kinderen in de steek liet zonder ooit nog om te kijken".       
Hieronder enkele teksten van lezers":
" Het is een ontroerend verhaal over een moeder-dochterrelatie, identiteit en de vernietigende kracht van een geheim. Het boek bevat twee verhaallijnen. De eerste speelt in het hier en nu. De 73-jarige Joodse vrouw, Anneke/Rivka, onthult stukjes bij beetjes haar leven aan haar dochter waar ze al jaren geen contact meer mee gehad heeft. Daarnaast is er het verhaal van de kleine Anneke/Rivka die in 1942 ondergebracht wordt in een domineesgezin in Zeeland.

De medewerkster van de boekhandel vroeg of het een idee was om de auteur uit te nodigen voor De Boekenweek 2012. De bibliotheek wilde hier wel op ingaan.
Resultaat: op 22 maart a.s. om 20.00u komt Josha Zwaan vertellen over haar debuutroman in de bibliotheek in Nuenen.
Voor meer informatie:
http://www.bibliotheekdommeldal.nl/actueel/agenda/nuenen-ontmoeting-met-schrijfster-josha-zwaan

Tip over digitaliseren met Abbyy Finereader van Ewout Sanders in de NRC.

Digitaliseren kun je zelf

Heb je werkelijk een werkbank en een cirkelzaag nodig om een papieren boek te ontruggen voor je er een e-book van kunt maken (Lux, 25 februari, pagina 5)? Welnee. Voor een handvol boeken hebben je voldoende aan een stanleymes. Wil je het professioneler aanpakken, koop dan een stapelsnijder.
Ook het advies om de scans van de pagina’s eerst door Adobe Acrobat te laten omzetten in bewerkbare en doorzoekbare tekst en vervolgens door een andere tool in een e-book, is onpraktisch en achterhaald.
De internationale standaard voor tekstherkenningssoftware is Abbyy FineReader, voor dit doel véél beter (en goedkoper). Vervolgens heb je helemaal geen andere tool meer nodig, want vanuit FineReader kun je de pagina’s meteen omzetten in een e-book. Met de juiste spullen kost het omzetten van een roman van 220 pagina’s naar een doorzoekbaar e-book krap vijf minuten. In het filmpje waar de krant naar verwijst, is de productietijd langer dan 8 uur.

Plaatjes van ons verblijf in het Kleinwalsertal

"De bibliotheek is de echte leesmotor van Nederland" Onderzoek van NRC Handelsblad in opdracht van de Stichting Leenrecht

In het artikel "Vrouwen en kinderen eerst in de bieb" wordt besproken wat de meest uitgeleende boeken zijn in de Nederlandse bibliotheken. De Stichting Leenrecht maakte deze lijst in opdracht van NRC Handelsblad. In de periode 2011-2011 leenden Nederlanders 100 miljoen maal een boek van een bibliotheek.
In Nederland zijn 2 miljoen volwassenen en 2 miljoen kinderen lid van een bibliotheek.
"Lezen is goed voor de mens en maakt je tot een beter mens"  zegt Eppo van Nispen tot Seveaer, directeur van de Stichting Collectieve Progaganda van het Nederlandese Boek in het artikel.
Kinderen worden door ouders en school aangespoord om te lezen. Dat doen ze door te lenen.

Conclusie: wat altijd gold, geldt nog steeds:  voor de ontwikkelijk van het land blijft lezen belangrijk. En dus ook het voortbestaan van de bibliotheek. Iets wat niet meer vanzelfsprekend is in deze tijd van bezuinigingen. Dagelijks lezen we over sluitingen van bibliotheken of het beperken van collectie en ruimte. Belangrijk blijft ook de fysieke bibliotheek, naast de digitale bibliotheek. De lezers moeten de keuze kunnen blijven maken.

Voor het complete artikel zie: http://digitaleeditie.nrc.nl/digitaleeditie/NH/2012/1/20120218___/1_14/index.html#page15

Onze bibliotheek: nog steeds een levendige plek waar veel bezoekers komen

Source: Uploaded by user via Annette on Pinterest

Winnend gedicht in de categorie volwassenen: Annemieke Soethout uit Nuenen

Annemieke Soethout uit Nuenen heeft in de categorie volwassenen de 1e prijs gewonnen van de gedichtenwedstrijd t.g.v. Gedichtendag 2012.
Haar gedicht:
WOLKEN
Als luchtige bodes van beweging
dichten ze wagenwijd het hemelblauw
trekken voorbij in grillige stoeten
of uiten in donkergrijs
en met trommelend geweld hun woede

ze spannen een laken
van vloeibaar dons
tussen hemel en aarde
met hun masker
van sluimerend onbehagen

op een hete zomerdag
zie ik ze verdampen
in de atmosfeer

wat een elegante manier
om gedag te zeggen

De jury roemde haar gedicht vanwege het mooie taalgebruik. Je moet het enkele keren lezen, dan ga je het steeds mooier vinden...

Nog een prijswinnaar uit Nuenen. In de categorie basisonderwijs won Joost van Mierlo de 2e prijs. Een humoristisch gedichtje dat aansloot bij het thema "Verwachtingen" vond de jury. Ben ik het mee eens. Het bezorgde mij ook een glimlach.
Lees maar:
Later word ik dierenarts
Later word ik dierenarts.
Spuitje geven.
Pilletje geven.
Beter maken.
Opereren.
Mond open.
Klaar.

En de winnaar in de categorie volwassenen is...

Annemieke Soethout uit Nuenen in de categorie volwassenen van de gedichtenwedstrijd van Bibliotheek Dommeldal i.s.m. St. Geldrop-Mierlo Cultureel en 't Literair Café

WOLKEN
Als luchtige bodes van beweging
dichten ze wagenwijd het hemelblauw
trekken voorbij in grillige stoeten
of uiten in donkergrijs
en met trommelend geweld hun woede

ze spannen een laken
van vloeibaar dons
tussen hemel en aarde
met hun masker
van sluimerend onbehagen

op een hete zomerdag
zie ik ze verdampen
in de atmosfeer

wat een elegante manier
om gedag te zeggen

Amal van de lees- en schrijfgroep van ROC Ter Aa, afdeling Geldrop, draagt enkele gedichten voor die zij en andere cursisten maakten voor het gedichtenproject "Verwachtingen"

Beeldverslag van de gedichtenwedstrijd 2012 : initiatief van Bibliotheek Dommeldal i.s.m. GEMI en "t Literair Café". Thema"Verwachtingen" In de categorie volwassenen won Annemieke Soethout uit Nuenen de 1e prijs. En toen was de batterij van mijn fototoestel leeg...

Inflatie; Rekening die mijn oudste broer me gaf. We noemen hem gekscherend de familiearchivaris. Hij bewaart alle familiedocumenten. Zo ook deze ziekenhuisrekening uit de jaren 50. Mijn moeder brak haar been vlak voordat ze van mij moest bevallen. Totale kosten, inclusief 10 ligdagen voor moeder en kind: 157 gulden. Hoe duur is dat nu: het honderdvoudige?

Source: Uploaded by user via Annette on Pinterest

Graffitikunst van Spaanse kunstenaar Belin logeert in de Nuenense bibliotheek. Groot en imposant. Naar Jeroen Bosch

Einde van vrij internet?

Artikel van Danny Mekic in NRC

In de Verenigde Staten dreigen twee desastreuze wetsvoorstellen te worden aangenomen – de Stop Online Piracy Act (SOPA) en de Preventing Real Online Threats to Economic Creativity and Theft of Intellectual Property Act (PIPA). Deze nieuwe wetten maken het mogelijk om websites te blokkeren, een internetadres (bijvoorbeeld google.com) in beslag te nemen, betalingen aan websites (bijvoorbeeld Visa, Mastercard of Paypal) te verbieden, websites uit zoekmachines te verwijderen of adverteerders te verbieden samen te werken met een website.

Deze maatregelen kunnen door rechters worden opgelegd als een website „inbreuken op auteursrechten faciliteert”. De eigenaar van de website hoeft dus niet zélf schuldig te zijn aan de inbreuk. Eén inbreuk makende gebruiker – van de honderden miljoenen – is voldoende.

Juist door het succesvolle open karakter van alle genoemde websites – de gebruikers bepalen de inhoud – lopen ze gevaar om te worden geblokkeerd, met de botte bijl. De gehele website wordt geraakt en niet bijvoorbeeld een pagina of foto die is gepubliceerd zonder benodigde toestemming. Het is als de gehele Beverwijkse Bazaar die wordt volgestort met beton vanwege één gekopieerd cd’tje. Daarom gingen Wikipedia en vele andere websites, die nu slechts een concrete inbreuk op auteursrechten hoeven te verwijderen, de afgelopen week uit protest op zwart.

Tegelijkertijd oordeelde een Nederlandse rechter dat internetproviders The Pirate Bay – een online telefoongids met verwijzingen naar films en muziek – moeten blokkeren. Als dit oordeel in hoger beroep standhoudt, zet het de deur open voor internetcensuur uit commerciële belangen. Dit betekent het einde van internet zoals we dat kennen. In dat geval zal de politiek moeten ingrijpen.

Westerse democratieën die voor de grondrechten van de burger opkomen, moeten ongecensureerde toegang tot informatie en vrijheid van communicatie waarborgen, en zeker Nederland, dat het belangrijkste internetknooppunt van Europa vormt.

Het Nederlandse vonnis beperkt de vrije toegang tot internet, maar niet de illegale websites zelf of de handelaren in namaakproducten worden aangepakt. Onschuldige internetgebruikers worden gedupeerd. Als rechtvaardiging voor het beperken van deze grondrechten wordt het „beschermen van auteursrechten genoemd”. Het downloaden van internet zou aan banden kunnen worden gelegd.

Is dit wenselijk? Heeft de muziekindustrie werkelijk last van downloaden? Het tegendeel lijkt eerder het geval. Niet alleen wist een recordaantal bioscoopbezoekers in 2011 de weg naar de filmhuizen te vinden, maar ook steeg de Nederlandse muziekexport voor het zesde jaar op rij, deze keer met 25 procent naar 80 miljoen euro. Nooit eerder werd er zo veel geld uitgegeven aan concerten en festivals. De wereldwijde muziekomzet is de afgelopen jaren gestegen van 60,7 miljard naar 66,4 miljard dollar.

Uit diverse onderzoeken (SEO Economisch Onderzoek, Instituut voor Informatierecht en TNO, 2009) blijkt dat downloaders juist méér geld uitgeven aan muziek en films, niet minder. Dit geldt niet alleen voor onbekende artiesten. André Rieu verkocht bij zijn eerste bezoek aan Mexico vijftigduizend concertkaarten. Zijn niet eerder uitgebrachte cd’s noteerden vervolgens de eerste, vijfde en negende plaats in de toptien. De Mexicanen kenden zijn muziek al – via internet.

Desondanks probeert de platenindustrie, die vroeger nodig was voor de vervaardiging en distributie van langspeelplaten, de onlinemuziekdistributie aan banden te leggen, door innovatie tegen te werken (iTunes en Spotify zijn de enige succesvolle voorbeelden in tien jaar), initiatieven te laten imploderen in rechtbanken en met een krachtige lobby. Door het veel te dure iTunes-aanbod, dat na aanschaf niet vrijelijk mag worden gebruikt, of het beperkte Spotify, waarvan steeds meer platenlabels weglopen, staat de onlineconsument voor aap met dit allesbehalve volwassen legale aanbod.

Gelukkig downloaden thuisgebruikers legaal in Nederland. Via de Thuiskopieregeling hebben artiesten in de afgelopen jaren tientallen miljoenen euro’s gekregen. In ruil hiervoor mogen consumenten muziek en films downloaden voor thuisgebruik. Niet voor niets ontving staatssecretaris Teeven (Justitie, VVD) eind vorig jaar een petitie van de artiestenbonden, de Consumentenbond en FNV KIEM (Kunsten, Informatie, Entertainment en Media) tegen een downloadverbod en vóór behoud en uitbreiding van de regeling.

Met de Nederlandse blokkade en met de Amerikaanse wetsvoorstellen belanden we op een hellend vlak. Commerciële conflicten tussen derden leiden tot internetcensuur en tot een devaluatie van grondrechten. Nu gaat het nog om inbreuken op auteursrechten, maar te verwachten valt dat de wetten en jurisprudentie worden verbreed. Dit zal leiden tot steeds groter wordende internetcensuur.

Dit alles gaat ten koste van onschuldige klanten. Het wordt uitgevoerd door internetproviders die zich moeten gedragen als internet cops. Het gevaar is dat internet langzamer, instabieler en duurder wordt. Innovatieve start-ups en gevestigde bedrijven zullen er minder graag in investeren.

Er zit dan nog maar één ding op voor hen die gevrijwaard willen blijven van ongerichte censuur – de blokkades met een paar muisklikken omzeilen en zodra dit onmogelijk wordt een nieuwe, ondergrondse, snelweg bouwen, waarbij de sterke arm voor échte criminaliteit geen jurisdictie meer heeft. Deze ontwikkeling is zeer onwenselijk.

NRC 20 janauri 2012