Na een aantal weken vakantie en dus zonder 23 dingen (en internet, e-mail enz) ga ik eens proberen of ik alle kneepjes nog in de vingers heb.
Noorwegen was prachtig. Helaas kwam ik op de 1e vakantiedag al ten val bij het afdalen van de Preikestolen. Een beklimming (heen en terug) van ruim 6 uur. Preikestolen betekent preekstoel en dat is wel een juiste weergave. Boven gekomen kom je op een plateau waar je 600 meter de diepte in kunt kijken. Er is geen afrastering en veel waaghalzen durven op het randje te gaan zitten, de benen over het randje bungelend. Doodeng. Ik durfde vanwege een lichte hoogtevrees de rand vanaf ongeveer 3 meter te benaderen.
Het leek wel spitsuur op de top. Onderweg trouwens ook. En de klim was niet gemakkelijk, soms zelfs gevaarlijk. Er werd gewaarschuwd dat je stevige schoenen aan moest hebben. Dat was echt nodig. De paden waren niet gebaand. Iedere stap moest je met zorg overwegen. Soms ging het over stijle steenlawines.Toch zag je mensen op gewone schoenen met gladde zolen. Ik zag zelfs een jonge waagschals met plastic teenslippers.
Bij de afdaling gleed ik uit op een gladde steen en ik schoof een eindje naar beneden. Daarbij kwam ik op mijn heup terecht en bleef met mijn voet tussen de stenen hangen. En ik ving mezelf met mijn hand op die dubbelklapte.Ik hoorde het kraken en vermoedde meteen al dat het mis was. 2 toegesnelde helpers adviseerden me in het door hen getracerde bergstroompje mijn hand (mijn heup bleef gelukkig heel) onder te dompelen om zwellingen tegen te gaan. Dat was koud. Maar wel een goede zet. De zwelling viel enorm mee. Heel goed vond de arts dat later ook in het ziekenhuis in Stavanger waar foto's werden gemaakt en mijn arm in het gips werd gewikkeld.
Nu nog even kijken of foto's in dit bericht plakken nog lukt. Dat was een andere methode dan ik gewend was.
Het invoegen van de foto's ging via de gemakkelijke methode. Ik heb helaas de foto's in de verkeerde volgorde gezet. Geen zin meer om het te veranderen.
Wie zal dit niet openbare weblog nog lezen. Alleen ikzelf vermoed ik. Maar ik houd de kennis paraat.
