Als je niet regelmatig een blogtekst maakt, zoals ik, dan is het een hele toer als je ook nog de afbeeldingen, kleuren enz wilt aanpassen. Al mopperend ben ik tot iets gekomen waarover ik niet erg tevreden ben. De kleuren zijn te somber. Toch laat ik het maar even zo.
Omdat ik toch bezig ben plaats ik meteen een kort mededeling over het eerste bibliotheekbezoek van onze kleinzoon Idse. Een kwartiertje lopen vanaf zijn woonadres is in Amsterdam een bibliotheekfiliaal in de Spaarndammerstraat. Een buurt waar autochtonen en allochtonen gezellig door elkaar wonen, zo te zien. De bibliotheek ziet er redelijk groot uit bij binnenkomst. En het is er muisstil. De leestafel zit vol met mensen die alleen aandacht hebben voor hun krantje en tijdschriftje. Achter enkele pc's wordt op het internet gezocht. Een paar moeders zijn met hun kinderen boeken aan het zoeken.
Wat opvalt is de bewaker: een indrukwekkende, grote man in een zwart pak. Blijkbaar is dit in een wijkbibliotheek ook nodig. In de centrale bibliotheek werd ik vorig jaar opgewacht door 2 bewakers bij de ingang. Deze bewaker verveelt zich een beetje, lijkt het.
We struinen meteen naar achter waar "Boekstart" lonkt. We hijsen onze kleinzoon uit de wandelwagen en die tijgert meteen naar een goed gevulde bak met hardkartonnen boekjes en kiest "Rupsje nooitgenoeg" in zakformaat. Het is mooi om te zien hoe zo'n peutertje al gewend is om bladzijden om te slaan. De fijne motoriek werkt al. Volgens ons (zijn we nu ouderwets?) beter dan met een vingertje over een tablet vegen.
Ik wil meteen wel een abonnement. Dat kan als ik me kan legitimeren. Toevallig heb ik mijn paspoort in mijn tas. Maar helaas: als hij mijn leeftijd ziet en ook meld dat ik anders heet dan moet toch de moeder (aan vaders doen ze hier blijkbaar niet) zich legitimeren. Ik zie het maar als positief dat ik voor de moeder wordt aangezien. De meneer van de klantenservice vindt het ook al opmerkelijk dat er een man bij is. In dit geval dus de opa. Die zien ze hier ook niet vaak. Dat is in de dorpsbibliotheek waar ik werk wel even anders. Daar zien we juist vaak oppasopa's- en oma's overdag met hun kleinkinderen.
De medewerker vertelt ook nog dat dit filiaal behouden is gebleven dankzij een protesactie van de buurt na een dreigende sluiting. Ook heel belangrijk dat in een stad als Amsterdam een wijkbibliotheek is. Vaak een bindende factor en vooral ook voor kinderen belangrijk die niet zo snel naar een centrale vestiging gaan.
Tijdens onze oppasdagen zullen wij in ieder geval deze vestiging vaak gaan bezoeken. weer een stukje opvoeding erbij:-)
Omdat ik toch bezig ben plaats ik meteen een kort mededeling over het eerste bibliotheekbezoek van onze kleinzoon Idse. Een kwartiertje lopen vanaf zijn woonadres is in Amsterdam een bibliotheekfiliaal in de Spaarndammerstraat. Een buurt waar autochtonen en allochtonen gezellig door elkaar wonen, zo te zien. De bibliotheek ziet er redelijk groot uit bij binnenkomst. En het is er muisstil. De leestafel zit vol met mensen die alleen aandacht hebben voor hun krantje en tijdschriftje. Achter enkele pc's wordt op het internet gezocht. Een paar moeders zijn met hun kinderen boeken aan het zoeken.
Wat opvalt is de bewaker: een indrukwekkende, grote man in een zwart pak. Blijkbaar is dit in een wijkbibliotheek ook nodig. In de centrale bibliotheek werd ik vorig jaar opgewacht door 2 bewakers bij de ingang. Deze bewaker verveelt zich een beetje, lijkt het.
We struinen meteen naar achter waar "Boekstart" lonkt. We hijsen onze kleinzoon uit de wandelwagen en die tijgert meteen naar een goed gevulde bak met hardkartonnen boekjes en kiest "Rupsje nooitgenoeg" in zakformaat. Het is mooi om te zien hoe zo'n peutertje al gewend is om bladzijden om te slaan. De fijne motoriek werkt al. Volgens ons (zijn we nu ouderwets?) beter dan met een vingertje over een tablet vegen.
Ik wil meteen wel een abonnement. Dat kan als ik me kan legitimeren. Toevallig heb ik mijn paspoort in mijn tas. Maar helaas: als hij mijn leeftijd ziet en ook meld dat ik anders heet dan moet toch de moeder (aan vaders doen ze hier blijkbaar niet) zich legitimeren. Ik zie het maar als positief dat ik voor de moeder wordt aangezien. De meneer van de klantenservice vindt het ook al opmerkelijk dat er een man bij is. In dit geval dus de opa. Die zien ze hier ook niet vaak. Dat is in de dorpsbibliotheek waar ik werk wel even anders. Daar zien we juist vaak oppasopa's- en oma's overdag met hun kleinkinderen.
De medewerker vertelt ook nog dat dit filiaal behouden is gebleven dankzij een protesactie van de buurt na een dreigende sluiting. Ook heel belangrijk dat in een stad als Amsterdam een wijkbibliotheek is. Vaak een bindende factor en vooral ook voor kinderen belangrijk die niet zo snel naar een centrale vestiging gaan.
Tijdens onze oppasdagen zullen wij in ieder geval deze vestiging vaak gaan bezoeken. weer een stukje opvoeding erbij:-)
