Dankzij de brailleleesregel op de computer kon ik naar een gewone school, studeren - en straks promoveren
Piet Devos, 1983
Brief | Donderdag 24-12-2009 | Sectie: Overig | Pagina: O02 | Piet Devos
Moderne communicatie- en informatietechnologie fungeert geregeld als zondebok voor allerlei maatschappelijke kwalen. Ze zou asociaal gedrag in de hand werken, zoals urenlang bellen of hardop naar muziek luisteren in het openbaar vervoer. Of doordat we steeds meer tijd aan ons Facebookprofiel besteden, zouden we onze real life-contacten verwaarlozen. Toch hebben diezelfde nieuwe media ook erg veel mogelijk gemaakt, en dat beseffen jonge mensen met een ernstige visuele beperking, zoals ikzelf, maar al te goed. Zij helpen het zintuig dat wij missen voor een groot stuk te compenseren, waardoor onze kansen op een volwaardig bestaan in vergelijking met vorige generaties aanzienlijk zijn toegenomen.
Dit geldt vooral voor het onderwijs. Sinds eind jaren 80 komen blinde en slechtziende kinderen sneller in een gewone school terecht, omdat de computer de dagelijkse interactie tussen docent en leerling sterk heeft vereenvoudigd. In mijn geval betekende dit dat ik kon lezen wat ik typte via een brailleleesregel, een op de pc aangesloten toestelletje waarop de tekst in braille verschijnt, terwijl de leraar ondertussen mee kon kijken op het scherm. In andere gevallen gebeurt de aanpassing van de computer door middel van spraak- of vergrotingssoftware. Maar het principe blijft dat een visueel gehandicapt kind zich hierdoor zonder al te grote moeilijkheden in een normale klasomgeving kan ontwikkelen, en dat is een hele verademing vergeleken met de traditionele blindeninstituten. Althans, zo heb ik het ervaren toen ik de overstap naar het reguliere gymnasium mocht maken en het beschermde milieu van de bijzondere basisschool eindelijk achter me kon laten.
lees verder:
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten