Afgelopen vrijdag constateerde ik toen ik in een volle trein zat, dat er veel (papieren)boeken gelezen werden. Ook door jongeren. Die bevolken trouwens in de spits op vrijdagmiddag vooral de treinen (dacht ik te constateren)
Dit is in tegenstelling met wat Arjen Fortuin in Boekennieuws van de NRC schreef.
Het schoot me te binnen met name bij het dik gedrukte stukje tekst:
Failliet van een koffieboekhandel
Dinsdag 22 februari 2011 door Arjen Fortuin
De koffietijd is voorbij. Als u dit leest is de Amerikaanse boekhandelsketen Borders (‘Books. Music. Café’) waarschijnlijk al failliet, of voor een ramsjprijs overgedaan aan concurrent Barnes & Noble.
Al twee jaar gaat het slecht met Borders, zelfs een substantiële uitbreiding van het koffieassortiment (dit verzin ik niet) mocht niet meer baten voor de 650 winkels.
Is het bankroet van Borders het begin van het einde voor de grote hit van de nineties: boekhandels die werden omgevormd tot hangplekken voor alfabeten met een cafeïneverslaving? Zijn e-book en internetverkoop te sterk? Mike Shatzkin van Digital Book World denkt dat 90 procent van de winkels de komende tien jaar zal verdwijnen: van 1.200 boekwinkels in de VS gaat het naar 150 stuks. Ter vergelijking: in Nederland zijn er 1.800, waarvan enkele met goede koffie.
Niet dat die allemaal hoeven te vrezen voor hun toekomst: Scott Lindenbaum van het succesvolle digitale tijdschrift Electric Literature constateerde vorige week in Amsterdam dat je hier in de trein niemand met een e-reader ziet. Ook amper met gewone boeken trouwens – behalve op de eerste zondag van de Boekenweek. Misschien gaat die hele digitale revolutie wel gewoon aan Nederland voorbij.
Dat lijkt ook de gedachte van De Bezige Bij te zijn. Terwijl de koffieboekhandel wegkwijnt, komt deze uitgever volstrekt anticyclisch met een koffietafelboekenimprint: Lido. Chique boeken voor wie houdt van ‘discrete klasse, vintage, kwaliteit en precisie’. Over de ‘pioniersjaren’ van Sabena en koningin Paola (ja, Lido is gevestigd in Antwerpen). Of over Dirk Bikkembergs. Niet een trage maar lepe centrumspits van Lokeren in de jaren zeventig, maar de ontwerper van de uitshirts van Inter Milaan in 2004 en 2005. Hij maakte Football is fashion.
Dat gaat toch helemaal niemand kopen? Maar het gekke is dat je door het beeld van de VS als woestijn met drie boekhandels per staat ineens gaat hopen dat je het mis hebt, en dat deze enorme hopen ouderwets papier een gat in de markt blijken te zijn.
.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten