Lezen maakt gelukkig: de verrassende kracht van literatuur. Lees het uitgebreide artikel in Opzij maart 2011

In Opzij van deze maand staat een artikel over wat literatuur kan betekenen.
Aanleiding tot dit artikel zijn 2 boeken (Marja Pruis. Kus me, straf me en Joseph Gold The story Species)
Het is allemaal al in allelei bewoordingen opgeschreven en gezegd. Toch maar nog maar even een samenvatting van wat Opzij hierover meldt:
De roman dient, indirect, als leidraad in het leven. Een roman kan troosten, inspireren en inzicht verschaffen.Dit principe van de roman als gids ligt aan de basis van de School of Life (zie www.theschooloflife.com).
Deze organisatie heeft zogenaamde bibliotherapeuten in dienst bij wie je een persoonlijhk consult kunt aanvragen. Standaardrecepten in de therapie: voor de rouwende, de vers gepensioneerd, voor iemand met een gebroken hart, voor de ouder met slaapgebrek. Bij ieder recept krijg je een titel geadviseerd.
Waarom literatuur meer is dan een vorm van afleiding (ook belangrijk natuurlijk):
Lezen vergroot het empatisch vermogen. Fictie-lezers scoorden zelfs beter in testjes die het empatisch vermogen en de sociale intelligentie testten dan non-fictielezers.
De overtuigende kracht van fictie bleek even sterk te zijn dan die van non-fictie. Voorbeeld: het lezen van een kort verhaal over klimaatverandering beinvloedt onze overtuigingen en ideeen in dezelfde mate als het lezen van een krantenartikel over hetzelfde onderwerp.
Literatuur is volgens docent Joseph Gold aan een universiteit van Waterloo(Canada) het uitgelezen medicijn om talloze problemen het hoofd te bieden. Romans en gedichten zijn in staat de gevolens en gedachten van de lezer te beinvloeden waardoor hij zich op een andere manier de wereld gaat zien. "Het menselijk brein verandert door de informatie die het tot zich neemt" Voorwaarde is wel dat je aandachtig leest en je je het verhaal eigen maakt.


Marja Pruis onderscheidt 3 manieren van lezen in haar boek en meldt"Literatuur brengt onder woorden dat er naast het gewone leven ook een tegenleven bestaat; dat wat niet benoemd wordt, maar toch aanwezig is en bepalend is"
Ondanks alle pessimistische geluiden over ontlezing blijkt literatuur nog steeds ongekend populair te zijn. Denk aan het succes van Tirza (Grunberg) en Vrijheid (Franzen).
Mensen willen personages om over te praten. Praten over literatuur is roddelen op niveau. Literatuur stelt ons in staat ons te verplaatsen in een ander zodat we ontdekken dat er meerdere personen in schuil kunnen gaan. We begrijpen daardoor steeds een klein beetje meer van onszelf.


Dit te hebben opgeschreven motiveert me om toch even door het begin van Jonathan Franzens dikke boek heen te bijten. Het ligt al 2 maanden, sinds mijn verjaardag, om me te wachten (cadeau) Het lijkt inderdaad roddelen op hoog niveau. Wellicht dat het lezen van veel korte teksten (twitter, informatie via krant en internet) me afgeleerd heeft in een dikke pil te duiken.

Bibliotheken: wat is er nu mooier dan mensen gelukkig te maken. Leesbevordering blijft, naast informatiebemiddeling, nog steeds een van onze kerntaken.